Eén van onze medewerkers zit met haar familie in quarantaine. Zij woont met haar man en drie kinderen (21,19 en 18 jaar) in Emmeloord en deelt dagelijks het quarantaine lief en leed.
12 oktober
Van de ene op de andere dag staat het leven stil. Ons gezin zit in quarantaine. Mijn dochter woont op kamers in Groningen. Iemand waarmee haar huisgenoot contact had kreeg corona. Mijn dochter en haar huisgenoot brengen veel tijd samen door. Ze koken en eten samen en zitten vaak vlakbij elkaar tv te kijken. Dus samen gingen ze in quarantaine en deden een test. Haar huisgenoot testte positief en mijn dochter negatief. Omdat de huisgenoot geen klachten had mochten beiden 72 uur na de test uit quarantaine. Ze vroeg zich nog af of ze voor de zekerheid nog een paar dagen extra in Groningen zou blijven, maar ik wilde graag dat ze naar huis kwam. Een derde huisgenoot, die bij haar ouders was toen het nieuws over de mogelijke besmetting kwam, kon niet naar haar kamer terug vanwege de quarantaine. Om haar de ruimte te geven leek me beter dat mijn dochter daar wegging nu dit mocht.
De GGD had gezegd dat ze eruit mocht en het was herfstvakantie dus ik wilde haar ophalen. Dat was vrijdagochtend. Die middag heb ik haar met de auto opgehaald. Het leek me veiliger voor haar om niet in de bus te gaan zitten, die voor de herfstvakantie vast overvol zou zitten. Achteraf was het voor de andere passagiers veiliger om niet met mijn dochter in de bus te zitten. Want zondagmiddag begon ze wat te niezen en maandag was haar geur en smaak weg. Ze kon dezelfde dag nog in IJlst terecht voor een test. We zijn direct in quarantaine gegaan en wachten de test af, hoewel de uitslag niet kan missen.
En zo staat het leven ineens stil. Voor mijn man en mij is het niet zo erg, wij werken sinds de aanscherping van de maatregelen al thuis. Maar voor beide zoons is het wel heel vervelend. De oudste moet examens op school uitstellen die de school tijdens de eerste golf ook al had uitgesteld. Hij kan niet naar zijn werk in een supermarkt. En kan zijn vriendin niet zien die in haar eigen huis afstand van haar familie houdt omdat zij zondag bij ons was. Mijn jongste doet een leer-werktraject om kok te worden en kan niet naar zijn werk in een restaurant. De horeca is gesloten maar zijn keuken draait door op afhaalmaaltijden.
Wat ik erg lastig vond was de discussie in huis over waar mijn dochter moet verblijven. Mijn zoons willen dat zij op haar kamer blijft om de kans dat zij ons besmet te verkleinen. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen. Ze had al een week ‘opgesloten’ gezeten in haar kamer in Groningen en zou nu nog een keer alleen in haar kamer moeten verblijven. En bovendien hebben we al 3 dagen dicht op elkaar geleefd. We hebben uren met elkaar aan de eettafel gezeten. Ik heb een uur met haar in de auto gezeten van Groningen naar huis. De jongste zoon is met haar naar de Mc Donalds in Lemmer gereden. Ondanks dat mijn zoons het er niet mee eens zijn hebben mijn man en ik besloten dat ze in de woonkamer mag verblijven. Op een stoel in een hoek, minimaal 3 meter bij iedereen vandaan. Alle ventilatieroosters staan open, het waait over ons hoofd.
Na de eerste paar uur wat ‘verlamd’ te zijn van de plotseling quarantaine schiet ik in de actie modus. Ik bedenk huisregels voor ons gezin die de kans op besmetting moeten verkleinen. Van ventileren tot handen ontsmetten, van alle toiletartikelen op eigen kamers tot openen van deuren en bedienen van lichtknopjes met je elleboog. En schoonmaken, schoonmaken en schoonmaken. Mijn handen stinken naar bleek. Gelukkig hebben we veel mensen om ons heen die aanbieden boodschappen voor ons te doen.
We realiseren ons dat ze zaterdagavond nog even naar een vriend is geweest die ze al maanden niet had gezien. Daar was spontaan nog een andere vriend langsgekomen. Met z’n drieën zaten ze in een tuinhuisje. Met voldoende afstand maar wel een relatief klein, afgesloten tuinhuisje. Ze waarschuwt hen. Ze hebben beide niet veel plannen dus blijven thuis tot de uitslag bekend is.
Ik moet mijn afspraak met de fysiotherapeut afzeggen. Sinds mijn arm, na een breuk, uit het gips is en de pinnen eruit zijn loop ik bij de fysiotherapeut. Het bewegen gaat steeds beter. Nu is de vraag wanneer ik weer naar hem toe kan.
13 oktober
We verkeren in een soort vacuüm. Heeft ze corona of niet? Je verliest niet zomaar je geur en smaak, maar toch blijf je stiekem hopen dat de test negatief is en iedereen weer zijn gang kan gaan. De jongens hebben hun boosheid losgelaten en gaan aan een Playstationverslaving werken.
We hebben monteurs om en, af en toe, in huis. Ik heb het bedrijf gebeld om aan te geven dat we in quarantaine zitten. Maar de eigenaar wil dat het werk doorgaat. We houden afstand maar je merkt dat de monteur die soms binnen moet zijn het echt niet prettig vindt. Ik snap het volkomen en blijf uit zijn buurt.
Ik heb deze week vakantie en breng mijn dagen door met schoonmaken, het coronanieuws volgen en wachten. Ik kan me niet concentreren om een boek te gaan lezen of een film te gaan kijken. Er zit onrust in me. Stel dat één van ons of meerdere van ons ook corona krijgen. Steeds gaan de 10 dagen pas tellen als diegene 24 uur klachtenvrij is. Op die manier kan de quarantaine een eeuwigheid duren. Nog afgezien van de vraag of diegene dan ook ziek zou worden. Gelukkig zijn we allemaal kerngezond en kunnen hopelijk een stootje hebben.
14 oktober
Het gaat lichamelijk prima met mijn dochter. Haar stem klinkt iets nasaal maar snotterig is ze niet en ze hoest ook niet. Wel heeft ze mentaal een dip. Dat ze niks ruikt en proeft maakt haar onzeker. Ze is gek op lekkere geuren. Heel regelmatig houdt ze haar lange haren voor haar neus om de shampoogeur op te snuiven. En nu, hoe hard ze haar best ook doet, ze ruikt niks. Hoe lang blijft dit? En ze kan inmiddels haar stoel in de hoek niet meer zien. Door steeds hetzelfde te zitten gaat haar rug zeer doen. Ook is ze helemaal klaar met de opmerkingen die haar broers soms maken die haar een schuldgevoel geven. Ja, zij bracht corona in het huis maar toch niet bewust? We spreken af dat dit soort opmerkingen niet meer gemaakt worden. Na een dip van een half uur schakelt ze door en is weer onze vrolijke kletskous.
Ik zit zo in mijn coronabubbel dat ik niet echt aan mijn werk denk. In de middag belt mijn directeur. Het is, ondanks dat we beiden vakantie hebben, wel belangrijk dat we gaan communiceren omtrent de nieuwe coronasituatie. Ik ga aan de slag en ben blij met de afleiding.
15 oktober
De GGD belt in de ochtend. De test was positief. Geen verrassend nieuws maar wel nieuws met consequenties. De examens van mijn zoon moeten definitief uitgesteld worden. De vriendin van mijn zoon hield al afstand van haar familie maar gaat nu in quarantaine op haar eigen kamer. De twee vrienden die mijn dochter zaterdag heeft gezien, zullen nu ook echt in quarantaine moeten. En ze kunnen dus niet naar hun werk. De één zou volgende week met een nieuwe baan beginnen en moet gaan bellen dat hij niet op zijn eerste werkdag kan verschijnen! De quarantaine is voor 10 dagen na het contact.
Voor ons gezin gaan de 10 dagen pas tellen zodra mijn dochter 24 uur klachtenvrij is. Het geur- en smaakverlies geldt niet als klacht want dit kan nog weken tot maanden duren. Mijn dochter voelt zich heel schuldig. Ik herhaal nog maar een keer dat ze op advies van de GGD uit quarantaine gegaan is. Ze weet het maar voelt zich toch schuldig.
16 oktober
Het valt me op dat ik een heel klein beetje een loopneus heb. Echt een heel klein beetje. Normaal zou het je niet eens opvallen maar nu denk je overal bij na. Ieder kuchje dat ik in het huis hoor zet mijn zintuigen op scherp. Voel ik me nu niet helemaal lekker of ben ik gewoon lamlendig van de quarantaine? Voor de zekerheid plant mijn dochter online een testafspraak voor mij in. Ik kan morgenochtend al terecht in IJlst.
Twee vriendinnen staan met prachtige rozen voor de deur om ons op te vrolijken. Zo lief!
Mijn dochter is af en toe moe maar voelt zich verder goed. Ze baalt enorm van het niet kunnen ruiken en proeven. Wat ook niet helpt is een artikel waarin beschreven staat dat sommige mensen na maanden nog steeds niet goed ruiken en proeven. Ze herkent de beschreven geur- en smaakhallucinaties. Soms roept ze enthousiast dat ze iets ruikt of proeft om 2 seconden later teleurgesteld te zeggen: ‘Laat maar, het is alweer weg’. Dit zijn vast die hallucinaties.
Ik prijs mezelf, voor de zoveelste keer sinds de coronacrisis, gelukkig dat onze kinderen volwassen en zelfstandig zijn. Je zult maar kleine kinderen hebben in deze situatie. Die moeten dan wel gewoon naar school. Dan zal je mensen om je heen moeten hebben die telkens maar jouw kinderen willen brengen en halen. Door mijn werk weet ik dat er veel mensen zijn die iets voor een ander willen doen. En dat is prachtig. Toch lijkt het me lastig om zo afhankelijk te zijn van anderen. Nu zijn we alleen met de boodschappen afhankelijk en ondanks dat ik weet dat mensen dat graag voor ons doen voelt het toch niet echt prettig. Mijn man zegt dat ik op moet houden met me bezwaard voelen. Ik weet het, en toch…
17 oktober
Vroeg op pad naar IJlst. Prachtig dorpje! De test viel me reuze mee. Het wattenstaafje in mijn keel veroorzaakte wel dat ik iets moest kokhalzen. Maar in de neus was geen probleem. De man die de test deed zei dat ik tot de testuitslag thuis moet blijven. Dus ik zei: ‘Was het maar waar, mijn dochter heeft corona’. Toen zei hij dat ik tot 10 dagen nadat ze 24 uur klachtenvrij in thuis moet blijven. Ik zei dat ik dat wist. Hij keek me aan en zei: ‘Mevrouw , u bent de eerste die dat zegt. De meeste mensen kijken me aan alsof ze water zien branden als ik dat zeg!’ Hoe is het toch mogelijk? Als mensen zich zo slecht informeren dan komt dit toch nooit goed.
Mijn dochter voelt zich goed. Kunnen nu de 24 uur ingaan? Vast wel maar ik vind het lastig te bepalen. Ze is al een keer eerder te vroeg uit quarantaine gegaan. Dat wil je niet nog een keer. Ze moet sowieso tot maandag in quarantaine als ze dan tenminste 24 uur klachtenvrij is. Het geur- en smaakverlies en vermoeidheid tellen niet mee als klacht want die kunnen lang aanhouden. Vermoeid is ze zeker. Als ze gedoucht heeft is ze moe, als ze haar zware stoel omdraait om tv te kijken is ze enigszins buiten adem. En dan te bedenken dat ze na haar negatieve test in Groningen euforisch was. Voor de grap noemde ze zich onaantastbaar voor het virus. En nu zit ze al 6 dagen op haar stoel in de hoek.
Het zou heel fijn zijn als ze maandag uit quarantaine kan. Eindelijk haar vrijheid terug. Ook kan ze dan weer naar school en ze kan voor ons boodschappen doen. Nu doen twee buurvrouwen en een vriendin dat. Ik weet bij welke supermarkten zij hun boodschappen doen en pas mijn lijstje aan op de betreffende supermarkt. Ze doen het graag en zouden het helemaal niet erg vinden om speciaal voor ons op pad te gaan. En toch voel ik me dan bezwaard dus pas ik mijn lijstje aan op de supermarkt waar zij naartoe gaan.
Vanavond heerlijke tapas gegeten van het restaurant waar de jongste werkt. Een buurman heeft het afhaalmenu voor ons gehaald en ons eigen kokkie doet de laatste bereiding. Het smaakt heerlijk. Trots op ons kokkie en zijn collega’s. Fijn om te zien dat de lokale restaurants de schouders eronder zetten en meteen overstappen op afhaal- en bezorgmenu’s.
18 oktober
Terwijl ik de badkamer, na gebruik, schoonpoets moet ik ineens denken aan de luizen die mijn dochter een keer had. Het was op de basisschool dus járen geleden. Ik herken de onrust. Bij ieder kriebeltje, bij ieder zwart stipje dat ik ergens zag en iedere keer als iemand op zijn hoofd krapte, dacht ik aan luizen. Ik werd gek van mezelf. Dit is vergelijkbaar met mijn gepoetst van nu. Alleen de luizen waren zichtbaar en corona niet. En corona verspreidt zich ook door de lucht en luizen natuurlijk niet. Ik was veel onrustiger met de luizen terwijl die veel minder ernstig zijn dan corona. Schijnbaar is een onzichtbare vijand anders. Zou dit (mede) maken dat sommige mensen zich niet aan de coronaregels houden? Corona is niet zichtbaar. Als iemand ziek is of in quarantaine moet dan verdwijnt diegene achter de voordeur. Heb je niemand in je directe omgeving die hiermee te maken heeft dan lijkt het een ver-van-je-bed-show. Toen ik mijn directeur voorstelde om onze quarantaine belevenissen online te zetten zei ze dat ze het bijzonder vindt dat ik dit inkijkje in mijn privéleven wil geven. Ik denk dat het hieruit naar voren komt, ik wil het onzichtbare zichtbaar maken.
Ook wij hebben ons niet altijd aan de coronaregels gehouden. Ons sociaal leven staat vanaf maart wel op een heel laag pitje en we overschrijden niet het maximaal aantal toegestane bezoekers. Maar de 1,5 meter hebben we niet altijd even precies aangehouden met vrienden en familie. Wel zoveel mogelijk maar echt niet altijd. Ook onze kinderen hebben echt wel eens met teveel vrienden bij elkaar gezeten. Je kunt niet verwachten dat zij zich maanden lang even goed aan de regels houden terwijl ze in de bloei van hun leven zijn. Gelukkig komt deze besmetting niet vanuit zo’n situatie. Dat zou het schuldgevoel van mijn dochter nog groter maken.
Mijn dochter komt uit bed en voelt zich prima. Dit betekent dat ze nu 24 uur klachtenvrij is en dus niet meer besmettelijk. Ze mag morgen pas naar buiten maar mag nu wel uit haar hoek in de kamer. Wat is ze blij! We zitten weer met z’n vijven aan de ontbijttafel. Heel fijn!
Het is inmiddels 17.30 uur en ik heb nog steeds geen uitslag van mijn coronatest. Dat kan kloppen want de uitslag komt binnen 48 uur en die zijn morgenochtend pas voorbij. Alleen is de ervaring inmiddels dat een negatieve test redelijk snel online bekend gemaakt wordt. En bij een positieve test wordt je gebeld en dat duurt langer. Dat het lang duurt is geen goed teken. Ik voel me ook niet helemaal lekker. De snotneus is over maar ik heb een vaag gevoel in mijn hoofd. Dat kan natuurlijk ook zijn omdat ik me de hele tijd afvraag of ik iets voel.
10 minuten nadat ik schreef dat ik nog geen uitslag had kreeg ik deze alsnog. Ik zit nu in de hoek van de kamer want de uitslag is positief. Even hiervan bijkomen en bedenken wat de nieuwe tactiek zal zijn om de rest van het gezin niet te besmetten.
Het familie overleg over de nieuwe situatie levert spanning op. Wanneer doe je het goed? Ik stel voor dat ik dag en nacht in mijn slaapkamer blijf want we moeten dit doorbreken. Mijn dochter kan dan bij mij slapen en mijn man in het bed van mijn dochter. De ‘maren’ vliegen in het rond. De familie wil contact met mij blijven houden en wil dat ik overdag gewoon in de hoek van de kamer blijf zitten. En ik heb inmiddels al dagen met corona in het huis rondgelopen. Flink lopen poetsen met mijn coronahoofd, tsss. En mijn dochter voelt zich er niet prettig bij om bij mij in bed te kruipen terwijl zij net hersteld is. Wie zegt dat ze niet opnieuw besmet kan worden? Haar schuldgevoel speelt weer op en tranen vloeien. Arme meid! Om een antwoord te krijgen op de vraag of ze nu alweer besmet zou kunnen raken belt ze de hulplijn van de GGD. Maar helaas is hier onvoldoende over bekend om hier een advies over te geven. Mijn man stelt voor dat hij vannacht op de bank gaat slapen zodat mijn dochter gewoon in haar eigen bed kan. En mijn dochter kan dan morgen naar Groningen vetrekken zodat zij veilig uit ons coronahuis is. Ze is dan 60 uur zonder klachten dus dat moet veilig zijn.
In de avond krijg ik mijn eten geserveerd in mijn hoekje van ons kokkie. Wat is dit raar! Ik kijk hem nog eens indringend aan. Hoorde ik hem vandaag niet een paar keer kuchen? Hij is zich er zelf niet van bewust maar hij zegt dat hij wel iedere ochtend wakker wordt met hoofdpijn die daarna snel wegtrekt. Hij denkt dat het komt door het binnen zitten. Maar we nemen geen risico en mijn dochter plant weer een test in. Hij kan morgenochtend ook in IJlst terecht. Mijn man voegt zich bij ons en we vertellen dat de jongste iedere ochtend met hoofdpijn wakker wordt en morgen getest gaat worden. Dan zegt mijn man dat hij ook iedere ochtend met hoofdpijn wakker wordt!! Ook hij denkt dat het komt door het binnen zitten. Pffff… Mijn dochter gaat weer aan de slag. Hij kan een kwartier later dan de jongste terecht. Kunnen ze mooi samen gaan. Inmiddels komt de oudste zoon naar beneden en hoort ons praten over de testen. Hij geeft aan dat hij een heel klein beetje snotterig is. En de volgende kan aan de test! Omdat hij bij een supermarkt werkt kan hij zich via die supermarkt laten testen wat een snellere uitslag geeft. Dus hij gaat morgenochtend direct bellen.
Je zou bijna hopen dat iedereen dan maar positief is. Dan hoeven we niet meer bang te zijn om elkaar te besmetten en komt er sneller een einde aan de quarantaine. Maar niemand weet of iemand van ons wel ernstig ziek zal worden dus we blijven voorzichtig.
Tijd om te gaan slapen, morgen weer aan het werk! Ik wil nog even wat kwijt aan degene die dit leest. Loop niet door bij klachten, ook al zijn ze nog zo vaag. Ik had echt maar een heel klein beetje een loopneus. Zo weinig dat ik niet eens een zakdoek nodig had, gewoon af en toe mijn neus ophalen, dat was het. Ik liet me testen omdat mijn dochter corona heeft. Anders was het niet eens in me opgekomen om me voor zoiets te laten testen. Maar ik heb weldegelijk corona en zou een gevaar zijn geweest voor anderen zonder dat ik het door zou hebben.
19 oktober
Slecht geslapen. Eerst kon ik niet in slaap komen en om 3.30 uur was ik alweer wakker. Tegen de ochtend val ik weer in slaap en schrik om 7.00 uur wakker van de wekker. Ik blijf nog even liggen en sta dan maar op. De afleiding van mijn werk zal goed zijn. Ik doe elke ochtend oefeningen en vraag me af of ik dit nu wel zal doen. Maar waarom eigenlijk niet? Ik voel me goed. Ik ga het gewoon doen en het gaat prima.
Ik ga aan het werk in mijn hoekje in de kamer. Ik zit op de grond en de laptop staat op de stoel. Maar dat werkt natuurlijk voor geen meter. Omdat mijn dochter vanavond toch naar haar kamer in Groningen gaat ga ik aan haar bureau werken. Ik ga vanavond in haar bed slapen, dan slaap en werk ik in één ruimte.
Ik bel voor de zekerheid nog een keer de GGD. Ik wil zeker weten of het verantwoord is dat mijn dochter naar Groningen vertrekt en of ik haar inmiddels niet opnieuw besmet kan hebben. De man van de GGD stelt me gerust. Ze kan gerust naar Groningen vertrekken en ook komend weekend hier weer terugkomen. Omdat zij de bron van mijn besmetting (en eventueel die van de mannen) is kunnen wij haar niet opnieuw besmetten. Iemand anders zou haar wel weer opnieuw kunnen besmetten, maar wij niet. Hij houdt wel een hele kleine slag om de arm omdat de kennis over her besmettingen nog niet groot is. Maar hij geeft aan dat ze gerust kan gaan. Ik heb normaal helemaal geen moeite om mijn dochter los te laten maar in deze situatie heb ik mijn kinderen liever dichtbij. Maar zij heeft inmiddels twee quarantaine periodes achter de rug en is er weer aan toe om haar eigen leven te gaan leiden (voor zover dan kan in coronatijd). Ik snap het volkomen.
In de ochtend gaan mijn man en jongste zoon voor de test en in de middag mijn oudste zoon. Inmiddels hoest mijn jongste zoon aardig veel. Geen goed teken. Mijn man geeft aan dat hij zich niet echt lekker voelt. De test van de oudste zoon bij het distributiecentrum van zijn supermarkt gaat anders dan die van ons. Hij moet een buisje vullen met spuug en in dat spuug mogen geen luchtbelletjes zitten (hoe dan?). Hij mocht een uur van te voren niks eten en drinken en kwam daar aan met een aardig droge mond. Het viel niet mee om het buisje vol te krijgen. Hij heeft er ongeveer 20 minuten over gedaan. Ik begin meteen al te twijfelen of het wel betrouwbaar zal zijn. Ik spreek mezelf toe dat ik niet zo moet denken, gewoon vertrouwen in hebben. Nu maar afwachten wat de uitslag van de 3 mannen zal zijn.
Een lieve collega komt mijn bureaustoel van het werk brengen. De bureaustoel van mijn dochter is eigenlijk gewoon een houten plank, na een paar uur heb ik een houten kont! Nu begrijp ik waarom zij nooit achter haar bureau zit.
In het bed van mijn dochter de laatste update over deze dag. Mijn dochter is naar Groningen vertrokken. Een zwaai en geen kus. We weten dat ik haar niet kan besmetten en toch durven we het beiden niet aan. Het moment dat we elkaar weer aan durven te raken lijkt heel ver weg. Vanaf maart heb ik maar één keer iemand (buiten mijn gezin) geknuffeld. Dat was in de zomer toen mijn nichtje vertelde dat ze in verwachting is. Ik kon me niet inhouden. Het is een rare wereld. Maar het blijkt echt nodig te zijn. Ik hoor steeds meer over mensen die besmet zijn. Het gaat hard.
Eén van de buurvrouwen die boodschappen voor ons doet appt dat ze woensdag geen boodschappen kan gaan doen. Ze heeft plotseling een loopneus, heeft hoofdpijn en wat verhoging. Ze kan zich woensdag laten testen. Meteen schiet het door mijn hoofd dat ze het wellicht van ons heeft maar dat is onmogelijk. Ze heeft de boodschappen steeds in onze garage neergezet en we hebben steeds heel kort met elkaar in de deuropening gesproken. Op ruime afstand. Het kan gewoon niet en toch schiet het door mijn hoofd.
20 oktober
Wederom heel slecht geslapen. Komt dit door het virus of is het mijn eigen onrust? Ik voel me niet erg onrustig maar er gebeurt natuurlijk wel heel veel op dit moment. Ik heb een beetje hoofdpijn dus sla mijn huppel en spring oefeningen nu maar over. Ik baal er wel van want ik was net zo goed bezig. Sporten gaat bij mij in periodes. Of ik doe het een periode trouw óf ik doe een periode helemaal niks. Nadat ik in de zomer mijn arm brak startte een lange periode van niks doen. Sinds een week of 3 ben ik weer begonnen met mijn dagelijkse oefeningen. Ik ken mezelf, als ik mijn dagelijkse ritme nu doorbreek is de kans groot dat ik weer een hele tijd niks doe. Maar ik moet verstandig zijn en gewoon naar mijn lichaam luisteren. Nu maar even niet.
Voor mijn werk moet ik een aantal taken doen die vereisen dat ik mijn kop er goed bij heb. Het valt niet mee maar het is gelukt. We blijven maar checken of de uitslag van de mannen al bekend is maar helaas nog niks. Door het huis verspreid hoor ik niezen, hoesten en neus ophalen. Ik verwacht drie positieve testen.
Intussen ben ik gebeld door de GGD voor het contactonderzoek. Ik kreeg een een goede indruk van. Er werd uitgebreid navraag gedaan naar mijn contacten. Die gelukkig minimaal zijn! Ik mag de 23ste uit quarantaine mits ik dan 24 uur klachtenvrij ben. Dat is al over drie dagen. Alleen klachtenvrij ben ik helaas nog niet. De mannen moeten t/m de 31ste in quarantaine blijven. Als ze tenminste zelf geen corona hebben. Wat duurt dat nog lang!
Er wordt een prachtige bos bloemen bezorgd van lieve vrienden. Het is echt heel prettig als je weet dat mensen aan je denken!
De uitslag van de test van mijn jongste zoon is binnen. Hij is negatief! Daar hadden we echt niet op gerekend. Hij hoest heel veel. Zou hij dan een gewoon verkoudheidsvirus hebben? We vertrouwen de uitslag niet. Wellicht is hij net te vroeg getest. Hij plant meteen een nieuwe test in, hij kan direct morgen terecht. Hij baalt enorm dat hij negatief is. Ziek is hij toch niet (hij hoest alleen) en nu moet hij langer in quarantaine blijven. Als hij positief zou zijn dan gaan de 10 dagen tellen vanaf twee dagen voor dat hij klachten kreeg. Nu gaan de 10 dagen pas tellen vanaf de 23ste. Als ik dan tenminste 24 uur klachtenvrij ben.
Weer slaat de schoonmaakwoede toe. We waren een beetje slordig geworden omdat we ervan overtuigd waren dat alle drie de mannen wel positief zouden zijn. Dus direct met een bleeksopje alle oppervlakken, die ik aangeraakt heb, weer schoongepoetst.
Nou, verrassing op verrassing. Ook mijn man en oudste zoon zijn negatief getest! Gelukkig maar. Schijnbaar heerst er hier ook een verkoudheidsvirus in huis. We complimenteren de jongens met hoe zij omgaan met de quarantaine. Hun leven staat ineens stil en ze zijn nooit vervelend of chagrijnig.
21 oktober
‘Begin de dag met een lach’, zeggen ze. Mijn dag begint met een app van mijn schoonzus. Ze is positief getest! Wat een ellende! Zij zit al vanaf 6 oktober in quarantaine en zou er morgen uit mogen. Mijn schoonzus en zwager gingen op 3 oktober op visite bij hun dochter en schoonzoon. Hun schoonzoon had een lichte hoofdpijn en ‘s nachts werd hij ziek. Hij kon via zijn werk meteen de volgende dag nog getest worden. Op 6 oktober kwam de uitslag en die was positief. Mijn schoonzus en zwager gingen direct in quarantaine. Dezelfde dag nog werd mijn zwager ziek, hij heeft 2 dagen met koorts in bed gelegen en knapte daarna weer op. Meteen hielden ze afstand van elkaar in huis en mijn schoonzus poetste dapper met bleek. Ik deed de boodschappen voor ze tot ons gezin zelf in quarantaine moest. Ze lieten zich beiden testen. Mijn zwager testte positief en mijn schoonzus negatief.
Mijn schoonzus is een echt gezelligheidsdier. Altijd actief voor anderen en in voor een praatje. De quarantaine is lastig voor haar! Voor haar gold ook dat ze in quarantaine zou moeten blijven t/m 10 dagen nadat de quarantaineperiode van haar man voorbij is. Dat zou dus morgen zijn. Echter afgelopen zondag kreeg ze ineens koorts en werd snotterig. Dus weer getest en nu is de test positief. Arm mens! Nu moet ze nog t/m 26 oktober binnenblijven, mits ze dan 24 uur klachtenvrij is. Ik heb echt met haar te doen! Maar gelukkig is mijn zwager er met lichte klachten vanaf gekomen (wel is hij nog steeds wat vermoeid) en ook mijn schoonzus lijkt alweer op te knappen. Het had ook veel ernstiger kunnen zijn. Dus toch de dag maar met een lach beginnen!
Ik voel me goed en doe weer mijn huppel en spring oefeningen. De jongens gaan samen op pad naar IJlst voor de test van mijn jongste zoon. Fijn om kinderen te hebben met een rijbewijs! De jongste moet half november afrijden. Hij mag de 31ste uit quarantaine dus dat moet nog lukken. Maar mocht onverhoopt de quarantaine verlengt worden omdat er nog iemand ziek wordt dan kan hij het afrijden wel vergeten. Maar niet aan denken.
Weer staat een lieve vriendin met een bos bloemen voor de deur. Ze houdt afstand van de voordeur en heeft een mondkapje op. We moeten er beiden om lachen. Dit hadden we een jaar geleden toch nooit kunnen verzinnen?
De buurvrouw is negatief getest, gelukkig maar! In de middag belt een collega. Ze vertelt dat ze gister een online afscheidsdienst had van een tante die aan corona is overleden. Zo kan het ook. Lang in quarantaine zitten is vervelend maar zolang niemand van ons ernstig ziek wordt hebben we niks te klagen.
Op het 8 uur journaal is een item over dat een aantal virologen aangeven dat de quarantaine van 72 uur na de test te kort is bij iemand die positief test en geen klachten heeft. Vertel ons wat! Dankzij die te korte periode bracht mijn dochter het virus vanuit Groningen in ons huis. Goed dat ze dat inzicht nu krijgen maar helaas voor ons te laat. Het coronavirus blijkt maar weer lastig te voorspellen en doorgronden te zijn. Je zult maar met de kennis van dat moment de regels op moeten stellen en dat die dan later toch niet goed zijn. Iedereen valt dan over je heen. Vreselijk!
22 oktober
Na de voorgaande nacht wel aardig goed geslapen te hebben, heb ik nu weer een nacht waarin ik heel lang wakker lig. Nu is het me wel duidelijk dat het komt doordat ik lig te malen. Ik voel een grote verantwoordelijkheid die op me drukt. Als ik morgen 24 uur klachtenvrij ben dan mag ik uit quarantaine. En beginnen de 10 dagen te tellen dat de mannen nog in quarantaine moeten blijven. Dat betekent dat ik deze ochtend klachtenvrij moet zijn. Maar ben ik klachtenvrij? Stel dat ik het niet goed doe en alsnog mijn man en zoons besmet! Of nog erger, mensen buiten mijn gezin. Wat voel ik? Sinds onze quarantaine begon ben ik steeds bezig met de vraag of ik iets voel. Toen ik nog geen klachten had vroeg ik me af of ik al klachten kreeg. Toen ik hele lichte klachten kreeg vroeg ik me af of dit coronaklachten waren. En nu ik corona heb vraag ik me af of mijn klachten al over zijn.
Ik wil niet op mijn geweten hebben dat ik iemand buiten ons gezin besmet. Diegene wordt wellicht wél ernstig ziek. Of moet ook heel lang in quarantaine, eventueel met anderen. Of loopt wellicht door zonder door te hebben corona te hebben en besmet heel veel andere mensen. Met andere woorden, ik voel een grote druk om goed in te schatten of ik echt klachtenvrij ben. Wat voel ik? Ik voel me om 7 uur ‘s morgens al wat moe. Dat is niet gek na z’n onrustige nacht en vermoeidheid telt niet mee als klacht volgens de richtlijnen van de GGD. Mijn loopneus lijkt over te zijn maar het is nog maar ochtend. Ik nies niet. Ik kuch wel een beetje maar dat doe ik altijd doordat ik licht astmatisch ben. Is dit mijn normale kuchje of een coronakuchje?? Jongens, weet ik veel!! Eerst maar eens uit bed en mijn huppel en spring oefeningen doen. Dan douchen en aan het werk. We zien het wel in de loop van de dag. Ik voel me nu goed dus dat is winst.
Al in de ochtend krijgt mijn jongste zoon weer een negatieve uitslag van zijn test binnen. Nu hoeven we niet meer te twijfelen. Zijn hoest komt niet door corona. Hij baalt er zelf wel even van. Hij had het liever wel gehad zodat hij sneller uit quarantaine mag. Dat snap ik maar de keerzijde is wel dat zijn broer en vader dan juist weer langer in quarantaine hadden gemoeten.
Mijn dochter appt dat ze, voor haar gevoel, weer voor ongeveer 60% ruikt en proeft. Dat is mooi. Dan is ze vast niet één van de pechvogels die na maanden nog steeds niet goed ruiken en proeven.
Gedurende de dag weet ik zeker dat ik me echt goed voel. Toch vind ik het spannend om uit quarantaine te gaan. Ik wil echt niemand besmetten! Dus ik bedenk een middenweg. Morgen ga ik alles weer normaal doen in huis. Dus stoppen met het gepoetst, gewoon weer slapen in mijn eigen bed en niet meer in de hoek van de kamer zitten. En de ventilatieroosters dicht! Yes! Ik ben die koude tocht in huis wel zo zat! En ik ga lekker buiten wandelen. Maar ik blijf bij mensen uit de buurt en ga niet naar de winkel. Een vriendin heeft vandaag boodschappen gebracht voor vandaag en morgen en in het weekend kan mijn dochter wel boodschappen doen. Na het weekend ga ik weer alles doen. Ik heb de vereiste 24 uur dan opgerekt naar 96 uur. Als dat niet veilig is dan weet ik niet meer. Hopelijk is het morgen weer zo zonnig! Heerlijk om te wandelen.
23 oktober
Jaah! Ik mag naar buiten! In de ochtend heb ik heerlijk gewandeld. Fijn om de warmte van de zon te voelen. Ik kan wel merken dat ik minder energie heb. Ik loop nog even langs mijn schoonzus. Op grote afstand bij de deur maken we een praatje. Het gaat goed met haar. De hoofdpijn is weg. Ze is alleen nog iets snotterig. Ze vertelt dat haar zus ook getest is en ziek is. Ze werkt in een verzorgingshuis buiten de polder, op haar afdeling zijn 15 besmettingen. De uitslag van de test is nog niet binnen.
De vriendin van mijn oudste zoon mocht gister ook uit quarantaine. Zij zat pal naast mijn dochter aan tafel op de dag dat dat zij klachten kreeg. Gelukkig is zij niet besmet geraakt en kon de quarantaine relatief makkelijk doorkomen doordat ze veel moest studeren. Vandaag ging zij weer de deur uit om te werken.
In de middag werk ik in de tuin en ga heerlijk in de zon zitten. Heel fijn! Mijn dochter komt terug uit Groningen. Fijn dat we weer compleet zijn en ook samen aan tafel kunnen zitten tijdens het avondeten. Het voelt zelfs zo normaal dat mijn man aan oudste zoon vraagt of hij dit weekend nog iets gaat doen en met wie. Mijn zoon kijkt zijn vader vol verbazing aan. Dan realiseert mijn man hoe vreemd zijn vraag was. We moeten er hard om lachen. Mijn jongste zoon geniet tijdens het eten van een speciaal biertje dat gebracht is door een vriend. Leuk dat zijn vriend hem op die manier steunt.
24 oktober
In de ochtend doet mijn dochter boodschappen en ze komt totaal gefrustreerd terug. Het is overal zo ontzettend druk. Op de Lange Dreef was het filerijden. In de supermarkt was het ontstellend druk. Zouden mensen een lockdown verwachten en nog flink in willen slaan? Een heel groot deel van de mensen in de supermarkt draagt geen mondkapje. Toppunt was een mevrouw die een zorguniform droeg en geen mondkapje op had. Ze wilde ergens bij waar mijn dochter stond te wachten voor zij verder kon lopen door de drukte. Ze pakte mijn dochter vast aan haar arm. Mijn dochter zei geschrokken dat dat niet de bedoeling was. De mevrouw begon te mopperen en zei boos dat mijn dochter aan de kant moest gaan. Gefrustreerd zei mijn dochter dat zij op deze manier vast wel het virus op zou lopen. De mevrouw zei: ‘Dat virus bestaat toch niet’. Help! En dat werkt in de zorg en komt in directe aanraking met kwetsbare mensen.
Ik app het verhaal over de zorgmedewerker naar een paar mensen. Het roept bij ieder van hen verbazing en frustratie op. Een collega appt dat zij er kippenvel van krijgt. Haar moeder woont in een verzorgingshuis en krijgt wellicht met deze zorgmedewerker te maken. In het verzorgingshuis is anderhalve meter afstand houden niet mogelijk. De zorgmedewerkers komen heel dichtbij en aan de bewoners. Het is geen prettige gedachte dat een zorgmedewerker buiten het huis zo omgaat met de maatregelen. En het is natuurlijk ook niet prettig voor mijn dochter om dit mee te maken. Haar huisgenoot kreeg corona, zij kreeg het, haar moeder kreeg het, de vriend van haar nichtje kreeg het, haar oom kreeg het, haar tante heeft het, haar hele gezin zit in quarantaine en dan zegt deze mevrouw gewoon dat het niet bestaat. Mijn collega appt een plaatje met een mooie tekst: Even if we disagree about everything we can still be kind to each other. En zo is het!
Een beetje een saaie zaterdag! Wandelingetje, cake bakken, wasjes draaien. De jongens zijn nog hard aan hun Playstationverslaving aan het werken. Mijn dochter werkt aan een opdracht voor haar studie. En eind van de dag gaat ze nogmaals op pad om de rest van de boodschappen te doen. Na haar bijzondere ervaring in de supermarkt was ze er wel klaar mee. De tweede ronde boodschappen doen verliep beter. Als het avondeten klaar is roept mij dochter haar broers om te komen. Ze horen niks doordat ze met hun koptelefoon op zitten achter de Playstation. Ze gaat de trap op en roept ze. Als ze weer beneden komt is ze licht buiten adem. Ben je 21 jaar, loop je één trap op en af en je bent buiten adem. Echt ziek is ze niet geweest maar toch hakt het virus erin. Het is ook zo raar dat de klachten per persoon zo kunnen verschillen. Eigenlijk heeft mijn dochter meer klachten gehad en meer naweeën dan ik, terwijl ik 30 jaar ouder ben. Je zou het andersom verwachten.
Na het avondeten doen we een spelletje, Beverbende. Mijn dochter had het besteld op de eerste dag dat we in quarantaine gingen. Nadat ze de bestelling gedaan had bedachten we ons dat we het helemaal niet konden spelen. Om het te spelen moet je dichtbij elkaar aan tafel zitten en het is een kaartspel waarbij de kaarten van hand tot hand gaan. Kan dus niet. Tegen de tijd dat mijn dochter weer aan de kaarten mocht zitten had ik corona. Dus het spel bleef liggen. Dit weekend hebben we niemand in huis met corona dus we konden het eindelijk spelen.
Het is bijzonder dat als je zo met elkaar bezig bent dat je vergeet in quarantaine te zitten. Gister vergat mij man het en nu is mijn dochter het even kwijt. Ik vertelde dat de dochter en vriend van mijn schoonzus en zwager op visite bij hen waren gegaan. Ze hadden met mijn zwager buiten op het terras gezeten en mijn schoonzus keek vanachter het raam mee en proostte door het raam met haar drankje. Ze waren voor dit korte bezoek uit Zwolle komen rijden. Mijn dochter vroeg zich verbaasd af waarom ze dan niet nog even bij ons waren langsgekomen. Vier mensen keken haar aan. Ooh ja… quarantaine! De kunst is dus om bezig te blijven en het proberen gezellig te maken. Dan raak je even kwijt dat je ‘opgesloten’ zit.
25 oktober
Tijdens mijn dagelijkse wandeling kom ik drie keer mensen tegen die ik ken en maak een praatje met ze. Uiteraard is het onderwerp corona. Waar er tijdens de eerste golf maar weinig besmettingen in Noordoostpolder waren, kent ieder van de mensen die ik spreek wel iemand die corona heeft of heeft gehad. Weer realiseer ik me dat wij geluk hebben gehad om er met zo weinig klachten vanaf te komen. Je hoort toch regelmatig dat mensen nog lange tijd klachten blijven houden, ook jonge en gezonde mensen.
Een collega appt de vraag hoe het voelt om weer uit quarantaine te zijn. Ik denk er even over na en kom tot de conclusie dat het eigenlijk niet eens zoveel anders is dan daarvoor. Ik ben vrij om overal naartoe te gaan. Maar voordat corona ons huis binnen sloop hadden wij onze activiteiten al op een heel laag pitje gezet. Wat ik wellicht anders wel gedaan zou hebben is een keer bij de buren langsgegaan voor een praktische vraag of wat ik zeker gedaan zou hebben was zelf mijn boodschappen gedaan. Maar verder, denk ik, niet zo veel. En met de kennis van nu ga ik ook niks bijzonders ondernemen in de komende tijd. We komen de quarantaine tijd prima door en we zijn niet ernstig ziek geworden, maar ik hoop dit nooit meer mee te maken. Wat het lastig maakt is dan je niet precies weet wanneer het voorbij zal zijn. Je krijgt wel een datum van de GGD wanneer je eruit mag. Maar mocht er in de tussentijd toch nog iemand klachten krijgen dan duurt de quarantainetijd voor de anderen weer langer.
Vooral de jongens kijken uit naar het einde van hun quarantaine. De oudste mist zijn vriendin en wil weer verder met zijn ‘normale’ leven. De jongste staat te popelen om weer in de keuken van zijn restaurant aan de slag te gaan. En hij moet 12 dagen na het einde afrijden. Hij heeft dan nog maar een paar dagen om de gemiste lessen in te halen en zich goed voor te bereiden op het afrijden. Hij heeft al in geen weken gereden. Zijn grootste angst is dat op het moment dat de quarantaine is afgelopen dat dan een lockdown wordt afgekondigd. Geen werk en geen afrijden. Voor hem hoop ik dat er geen lockdown zal komen maar als de besmettingen niet in rap tempo af gaan nemen in de komende dagen dan vrees ik dat de regering weinig andere keuze heeft.
In de avond vertrekt mijn dochter weer naar Groningen. Morgen weer gewoon aan het werk. Ik merk dat ik ernaar uitkijk. Ik voel me enigszins nutteloos en ga graag weer aan de slag.
26 oktober
Het tijdstip dat de jongens uit bed komen wordt in de loop van de tijd steeds later. Af en toe moeten ze iets voor school doen en zijn er dan wel op tijd uit. Maar over het algemeen liggen ze erg lang in bed. Ik snap het wel en laat ze lekker gaan.
Vandaag ga ik, in mijn middagpauze, voor het eerst sinds weken naar de supermarkt. Idioot dat dit voelt als een kleine mijlpaal.
Een collega appt dat haar zoon zich heeft laten testen bij de nieuwe, commerciële, teststraat in Bant. Hij heeft last van zijn luchtwegen. Binnen een kwartier wist hij dat hij negatief getest was. Het is wel een duur grapje (€75). Maar als je het afzet tegen een paar dagen niet kunnen werken (en in zijn geval dus geen loon) terwijl je op de uitslag van de reguliere test wacht, dan is het wel het overwegen waard.
‘s Avonds staat een buurtvrouw voor de deur, ze vraagt hoe het gaat. En ze vertelt dat haar zwager en schoonzus beiden besmet zijn. Hij werd op zijn werk getest en testte positief. Hij was volledig verrast, hij had geen enkele klacht. Maar hij had inmiddels wel zijn vrouw besmet die nu al een paar dagen in bed ligt. Ze is echt ziek en kan niet op zijn. Het is een eng idee dat er mensen rond kunnen lopen die besmettelijk zijn zonder dat zij het door hebben.
27 oktober
Is het me zomaar overkomen dat ik gister vergeten ben om in het dagboek te schrijven. Lijkt me een goed teken. Een teken dat het leven er steeds normaler begint uit te zien. Voor het eerst weer op kantoor geweest voor een afspraak en weer een bezoek aan de supermarkt. Het is fijn om te zien dat bijna iedereen een mondkapje draagt.
Mijn schoonzus wees me op een bijlage die bij de mail van de GGD zat. Het is een verzoek van Sanquin (de bloedbank) om bloedplasma te doneren. Het kan gebruikt worden voor directe toediening bij patiënten waardoor de symptomen mogelijk milder worden. Of het wordt gebruikt voor de bereiding van een geneesmiddel. Omdat de hoeveelheid antistoffen in je bloed snel afneemt is het van belang om je snel aan te melden. Maar ook weer niet te snel, ontdek ik bij aanmelding, want je moet eerst twee weken genezen zijn (je eigen lichaam moet eerst de kans hebben om te herstellen). Voor mij is dat volgende week vrijdag. Ik ga me dan meteen aanmelden. Dat heeft deze periode, naast de positieve test, ook nog iets anders positiefs opgeleverd.
Tijdens het avondeten vraag mijn jongste zoon of het klopt dat hij zondag uit quarantaine mag en dat wij het echt goed vinden als hij daarna zijn vrienden weer ziet (uiteraard met inachtneming van de coronarichtlijnen!). Uiteraard vinden wij dat goed. De jongens zitten al weken binnen en wie weet komt er nog een lockdown achteraan. Zolang ze maar afstand houden en in heel klein gezelschap zijn, gunnen wij hen weer een beetje vrijheid. Ik twijfel geen moment of zij zich echt wel aan de regels zullen houden. Dit willen zij ook nooit meer meemaken. Vervolgens begint mijn zoon te gniffelen en zegt: ‘Dan spreek ik zondag om 00.01 uur af met een vriend!’
28 oktober
Vanmorgen kon ik eindelijk weer naar de fysiotherapeut. De bewegelijkheid van mijn pols was flink verbeterd. Maar een paar weken zonder fysiotherapie betekent wel weer wat stappen achteruit. Ik ging op de fiets en schrok wel een beetje van mijn conditie. Ik had meteen loodzware benen en was moe bij aankomst. De fysiotherapeut vertelde dat ze in de praktijk een aantal patiënten hebben die corona gehad hebben. Meerdere daarvan kregen pas klachten over hun conditie nadat ze genezen waren.
In de middag komt mijn schoonzus langs om kibbeling voor de jongens te brengen. Ze mag eindelijk uit quarantaine en viert dat met een lekkere wandeling langs de viskraam.
Voor het werk ondersteun ik mijn collega Gerdien die druk is met de organisatie van de Dag van de Mantelzorg. Er zouden eigenlijk 3 verschillende voorstellingen in het theater zijn maar die kunnen niet doorgaan i.v.m. de coronamaatregelen. Nu heeft ze het idee opgevat om een applaus voor de mantelzorgers te organiseren. De burgemeester en wethouders doen ook mee. Net als vertegenwoordigers van verschillende zorginstellingen. Fijn om te zien dat iedereen zich achter dit idee schaart. Mantelzorgers hebben het vanaf maart extra zwaar doordat vaak de dagopvang is gestopt of verminderd en er minder familie en vrijwilligers kunnen komen om te helpen. Op deze manier willen we de boodschap overbrengen aan mantelzorgers dat zij gezien en gewaardeerd worden.
Ik blijf het maar knap vinden hoe de jongens met de quarantaine omgaan. Geen gezeur en geklaag. Ze leggen zich neer bij de situatie en maken er het beste van. Toppers!
29 oktober
De mannen plannen voor morgen nog een coronatest. Ze voelen zich niet ziek maar af en toe wel wat moe. Waarschijnlijk komt dat gewoon door het binnen zitten. Maar voor alle zekerheid toch nog maar even testen. Ze vinden het allemaal wel wat spannend. Bijna zijn ze er. Nog 2 dagen en dan zit de quarantaine erop. Je moet er niet aan denken dat er nu nog iemand positief test.
Mijn oudste zoon heeft een online examengesprek. Eigenlijk zou dit gesprek op school moeten plaatsvinden. Gelukkig is de school zo flexibel dat het online mag omdat hij in quarantaine zit. Hij heeft het examen gehaald!
In de avond appt de buurvrouw. Ze nemen het stokje van ons over. Hun zoon heeft corona dus het hele gezin gaat in quarantaine. De buurvrouw heeft keelpijn en laat zich morgen ook testen.
30 oktober
Vandaag zijn de drie mannen weer getest. Nu maar hopen op een negatieve uitslag. Alleen bij mijn oudste zoon heb ik wat twijfel. Ik hoor hem regelmatig zijn neus ophalen en hij kijkt niet helemaal fris uit zijn ogen. Mijn jongste zoon is enigszins zenuwachtig voor de uitslag. Als maar één van het drieën positief test dan kunnen ze zondag nog steeds niet uit quarantaine. Dan kan hij nog niet terug naar zijn werk en kan zijn rijexamen wel vergeten. In de loop van de dag logt hij, tegen beter weten in, zich af en toe in om te kijken of de uitslag er al is. Hij zegt dat het voelt als op de middelbare school. Als je je inlogt op het schoolsysteem om een cijfer te checken van een toets waarvan je weet dat je het slecht gemaakt hebt. De twee andere mannen laten het gelaten over zich heenkomen. Gewoon afwachten.
Het lijkt alsof in de loop van de dagen mijn vermoeidheid langzaam toeneemt. De oefeningen in de ochtend worden steeds zwaarder. In de ochtend maak ik flink schoon en omdat het daarna een tijdje droog is plak ik er meteen een wandeling aan vast. Halverwege vraag ik me af wat ik aan het doen ben. Mijn benen voelen als lood en de rest van mijn lichaam is ook zwaar. Onderweg kom ik nog een buurvrouw tegen. We maken even een praatje. Ze vertelde dat ze het dagboek heeft gelezen en ze herkende ons verhaal en wist daardoor dat het van mij is. Ze gaf aan dat ze het leuk vond om te lezen wat er allemaal bij zo’n quarantaine komt kijken. Dat is fijn om te horen! Als ik, na wat rust, de boodschappen voor het weekend ga doen merk ik ook weer dat alles me veel meer energie kost dan anders. Gek is dat die vermoeidheid pas komt als je al genezen bent. Ik hoor er meerdere mensen over dus het zal wel echt bij corona horen. In de avond komt mijn dochter thuis uit Groningen. Ook zij klaagt over vermoeidheid. We liggen alle twee om 21.30 uur in bed. Lekker gezellig op de vrijdagavond. Hopelijk gaat het morgen beter.
31 oktober
Vandaag is toch wel een spannende dag. Zullen de testen negatief zijn? De eerste testuitslag komt van mijn oudste zoon. Waar ik een beetje ongerust over was. Maar hij is negatief! Vol spanning logt mijn jongste zoon in om te kijken of zijn uitslag er al is. Ook negatief! Wat is hij blij! Nu hun vader nog. De jongste houdt het bijna niet van de spanning. Het slome gedoe van zijn vader met inloggen maakt dat hij het liefst de telefoon uit zijn handen wil trekken. Met moeite houdt hij zich in. En ja hoor, ook negatief! Nu kunnen ze gerust uit quarantaine. Kunnen de beide jongens weer aan hun werk, de jongste afrijden, ze kunnen hun vrienden weer zien en de oudste kan eindelijk zijn vriendin weer in zijn armen sluiten. Al met al hebben de mannen, op één dag na, drie weken in quarantaine gezeten.
Ik ben super blij en trots op mijn mannen dat ze zonder zeuren de periode hebben volgemaakt. Het is zo belangrijk om je eraan te houden. Want je wilt niemand besmetten. Dit is echt niet zomaar een griepje. Toen mijn dochter en later ik corona kregen waren we een paar dagen niet lekker. Dat stelde voor ons niet zoveel voor. Maar pas later kwam de vermoeidheid. We hebben er beiden last van. Als we ons maar een beetje inspannen dan zijn we lichtelijk buiten adem. Vanmiddag deed ik wat kleine klusjes in huis. Het zweet brak me telkens uit, mijn hart voelde ik af en toe sneller slaan en af en toe had ik weer de duizelingen in mijn hoofd die ik ook had op de dagen dat ik niet lekker was. Echt niet fijn. En dan hadden wij maar hele milde klachten. Hoe zal het zijn als je echt serieus ziek bent geweest?
Dit is het einde van mijn quarantaine dagboek. Dank je wel voor het lezen! Ik vond het erg leuk om te schrijven en hoop dat jij als lezer er iets aan hebt gehad. Blijf alert op het virus. Zoals ik net al schreef, dit wil je echt niet hebben. Ook niet als je maar hele milde klachten hebt. Houd afstand. Doe gewoon dat mondkapje op als je op plaatsen bent waar afstand houden niet altijd kan. Baat het niet dan schaadt het niet.
Tot slot een klein gedicht van Merel Morre:
Houd afstand
maar ook
oog voor elkaar
